Hindi ko inaasahang nandoon ang lalaking minahal ko ng lubos.
OO. nandoon siya at pilit na iniiwasan ang mga sulyap ko.
Habang tinitignan ko siya'y naalala ko ang mga araw na naging masaya kami.
Mga araw na dati'y sinabi ko na sana maging "FOREVER" na.
Nakaupo ako sa tapat niya.
habang ako'y sulyap nang sulyap sa kanya, siya ay halos mabalian ng leeg para
lang 'wag akong masulyapan.Hindi ko siya masisisi.
Maaring nahihiya siya sa ginawa niya sa akin o maaaring takot siyang mapahiya na kung sakaling batiin niya ako ay hindi ko siya pansinin.
Nang magsalita ako ng "BAYAD PO." napansin kong sumagi ang paningin niya sa akin.
Pero saglit lang dahil nanatili pa rin siyang nakatingin sa unahan.
Napangiti ako at nasabi sa sariling, "kahit anong gawin mo, hindi mo ako maiiwasan."
Siguro tama 'yung sabi ng friends ko na mapang-asar akong tao dahil imbes na sa katabi ko i-abot ang baryang bayad ko ay sa kanya ko inabot.
Kinuha niya ang bayad ko pero hindi siya nagsalita o ngumiti man lang.
Inaasahan kong babatiin niya ako ng "Hi.", "Oh, kumusta ka?", "Ikaw pala 'yan!"
Ngunit kahit isa roon ay 'di niya nabanggit
.
Hindi ako naiinis. Hinayaan ko lang siya maging tameme sa presensya ko.
Nang bumaba ang katabi niya, mabilis akong lumipat ng upuan at tumabi sa kanya.
patago kong idinikit ang siko ko sa braso niya.
Alam kong naramdaman niya iyon.
Ang init.
Ang pananabik.
Ang pagmamahal.
Ngunit nanatili siyang manhid.
Maya-maya pa'y may nagsabing, "Sa Tabi Lang Po!"
Tila hindi narinig ng drayber ang pumapara.
Inis na ang babae nang muling magsalita,
"Manong sa Tabi Lang! Kung hindi mo ipapara 'to magkakagulo dito sa dyip mo!"
Napapreno ang manong drayber at mabilis na bumaba ang pumara kasama ang lalaking dati ay nangakong magsasama kami sa isang bahay na ang pundasyon ay tunay at wagas na pagmamahalan.
Walang anu-ano'y tumulo ang luha ko.
Mabilis kong pinahid 'yon.
Tumunog ang cellphone ko.
Binasa ko ang text na nagsasabing,
"Honey, sorry. magpapaliwanag ako sa'yo sa sabado. Promise sa sabado sa'yo ako matutulog."
