This is default featured slide 1 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

Biyernes, Disyembre 23, 2011

Titulo

"Jessie, Lumabas ka na!!! Huwag mo nang pahirapan pa si marge. " Lasang lasa ko ang pait ng luha habang yakap-yakap ang aking mama. Kasalukuyan kaming nasa likod ng isang basurahan malapit sa lumang bodega kung saan kami galing. Naghalo na ang luha ko't pawis at hindi ko na alam kong ano roon ang aking nalasahan. Si mama ay impit din ang pag-iyak habang takip-takip ang sariling bibig. Pinipigilan namin ang bawat isa...

Miyerkules, Disyembre 21, 2011

SALAMIN

Walang kakurap-kurap si Sheena habang nakatitig sa MAGANDA at KAAKIT-AKIT na repleksyon, sa harap ng isang antigong salamin. Minana pa niya ang salamin na iyon mula sa kanyang pumanaw na Lola. Mahal na mahal siya ng lola Criselda niya kaya't sa kanya pinamana 'yun kaysa sa kanyang masasakitin na ate Marrietta. Malimit nitong sabihin na kung dumating ang panahon na pumanaw na ito'y sa kanya na ang salamin. Lumaki sila sa kalinga...

Martes, Disyembre 20, 2011

CONCHITA

Ako si Conchita. Walong taong gulang. Mabait. Mapagbigay. Masunurin. Maganda. ULILANG LUBOS: Walang Nanay. Walang Tatay. Walang Kapatid. Walang Pamilya. LUMAKI SA BAHAY-AMPUNAN:  Walang Kaibigan. Walang Kalaro. Walang Katuwaan. Walang Kaiyakan. PERO may BESTFRIEND AKO: si Conchita! Siya ay Walong taong gulang. Mabait. Mapagbigay. Masunurin. Maganda. ULILANG LUBOS: Walang Nanay. Walang Tatay. Walang...

Lunes, Disyembre 19, 2011

Bilao

Nagtataka ako kung bakit napakaraming sasakyan ng mga sundalo malapit sa aming lugar. Ang bawat isa ay putikan at nagmamadali na magsibabaan. Pangarap ko noon ang magsundalo. Pangarap na hanggang ngayon ay minimithi ko. Dinaanan lang ako ng mga sundalo, natakot tuloy ako bigla para kina nanay at kuya na nasa bahay. Naisip ko baka may inkwentro na naman. Inkwentro na malimit mangyari dito sa amin sa Iligan. Inalala...

Sabado, Disyembre 17, 2011

Schizo

Puno ang dyip na aming sinakyan. Onsehan ang pasaherong kasiya sa magkabilang upuan. Naiinis ako sa manong drayber dahil pilit parin siyang nagpapasakay ng mga pasahero kahit na para kaming sardinas sa loob ng kanyang luma at karag-karag na dyipni.   Sa sobrang pagod ng aming ibiniyahe, nakaidlip ako kasama ang aking bunsong anak. Hindi biro ang mag-ikot sa buong syudad para lang hanapin ang nawawala kong tatay. Magsisitentay...